Οι ροζ κούκλες, Δάφνη Νικήτα, Ιστορικός τέχνης/ποιήτρια 30|7|2010

Σε δωμάτιο κλειστό
-όλες οι λεπτομέρειες μέσα σε μπάλες
τριγύρω στο πάτωμα-
φοράς ψηλά τακούνια
όπως και εγώ
-ζωντανές κούκλες μπροστά σε τοίχο βαμμένο-
φοράς κοντό μεταξένιο φόρεμα
όπως και εγώ
«είναι δύσκολο ν’ αγγίξεις το αληθινό»
μου ψιθυρίζεις
όμως βρίσκομαι εκεί, απέναντί σου
όπως πάντα
με φόβο
εγώ και εσύ, στη μέση
-μπάλες αμέτρητες ριγμένες-
δεν θα βγούμε ποτέ από αυτό το δωμάτιο
η μυρωδιά του παντού
η σκιά του και αυτή στο πάτωμα
-στρέφομαι σε σένα-
μου μιλάς , δεν με βλέπεις
σου μιλώ, δεν μ’ ακούς
-το πάτωμα είναι γεμάτο ροζ μπάλες
και η σκιά του εκεί-
δεν θέλω να με αγγίζουν πια
μου δείχνεις
τα ψηλά σου τακούνια
σαν πρόκες να λάμπουν
σου ψελλίζω τις λέξεις
«νιώθω πως έχουμε γεννηθεί μαζί»
σηκώνω το πόδι τρυπάω την πρώτη
κάνεις το ίδιο
-ίσως βγούμε από αυτό το δωμάτιο
πατάω σ’ αυτή την σκιά!
-το αστέρι δεν έχει μεγαλώσει ακόμη-
θόρυβος και σιγή
σπασμένες μπάλες
σιγή
πουθενά εσύ
μόνον εγώ
στο πάτωμα


The Pink Dolls

In a shut room
- all details in balloons
strewn over the floor -
you are in stiletto heels
like me
- living dolls in front of a painted wall -
you are wearing a mini silk dress
like me
“It’s hard to touch what’s real”
you whisper
and yet I’m right there, facing you
fearful
as usual
you and I, in the middle
- countless balloons around -
we’ll never get out of this room
his smell is everywhere
his shadow too is thrown on the floor
- I turn to you -
you talk to me, you can’t see me
I talk to you, you can’t hear me
- the floor is full of pink balloons -
and his shadow on the spot
I don’t want to be touched anymore
you show me
your stiletto heels
shining like tacks
I stammer out the words
“I feel we were born together”
I lift a leg and prick the first one
you do the same
- perhaps we will get out of this room
I’m stepping on this shadow!
- the star has yet to wax -
noise and silence
burst balloons
silence
you are nowhere to be found
only me
on the floor

Daphne Nikita
Translated by Yannis Goumas